Bij het maken van een animatiefilm wordt veelal uitgegaan van een 'hoorspel', ingesproken door acteurs. De tekenaars maken vervolgens hun tekeningen precies passend - of lipsync - met de al eerder ingesproken teksten. Zodoende zouden de mondjes van een tekenfilmfiguurtje altijd helemaal moeten kloppen met wat je hoort.

Als een animatiefilm uit een ander land hier wordt uitgebracht kan je ervoor kiezen om de film te ondertitelen. Voor volwassenen is het leuk om dan de originele stemmen (soms bekende grote sterren) te horen, maar voor kinderen is het vaak lastiger te volgen.

We kiezen er dan voor om een film na te synchroniseren. Zodoende kan je je volledig concentreren op het beeld en het verhaal, zonder afgeleid te worden door de ondertiteling.

Nasynchroniseren is het inspreken van films waarbij de originele gesproken tekst in een geluidsstudio wordt vervangen door een versie in de eigen taal. Als vertaler heb je niet meer die vrijheid die de originele acteur aan het begin van het proces had. De mondjes zijn nu immers al 'gevormd' naar het origineel. De nieuwe teksten worden zo nauwkeurig mogelijk vertaald, waarbij gelet moet worden op ritme, intonatie, beeldgrappen en of het nog steeds klopt met de mondbewegingen.

Sinds 1992 houd ik me bezig met het lip-synchroon vertalen en heb ik me gespecialiseerd in het vertalen van films en series voor nasynchronisatie.

Kinderen van de Casimirschool in Gouda spreken voor "Harry Potter en de Relieken van de Dood - pt. 2" hier 'walla' (achtergrondstemmen, schreeuwen en geroezemoes) in bij SDI-Media in Bussum. Stemregie: Edward Reekers. Ik sta er zelf als regie-assistent bij.